artfarted

Την Κυριακή 18 Μαρτίου, ενώ η Ελληνίδα υπουργός εξωτερικών κα. Ν. Μπακογιάννη πετούσε στα 30.000 πόδια με προορισμό την Ουάσιγκτον (με ενδιάμεσο σταθμό τη Ρώμη), στις σελίδες του ΒΗΜΑΤΟΣ της Κυριακής απλωνόταν ένα σημαντικό κομμάτι της προσπάθειάς της να ελέγξει το “spin” που έχει προκληθεί τελευταία λόγω του τρόπου άσκησης των καθηκόντων της. Ή, για να είμαστε δεόντως ακριβείς, λόγω των επίμονων φημών εις βάρος της.

Οι αγγλικοί όροι “spin control”, “spin doctoring” και “spin doctors” δεν αποτελούν λέξεις που ακούγονται συχνά στη χώρα μας. Περίεργο γιατί στην Ελληνική πολιτική, οι όροι αυτοί περιγράφουν άριστα τι κάνουν ανά πάσα στιγμή οι περισσότεροι των ανθρώπων της ευρύτερης κάστας της εξουσίας: προσπαθούν, δηλαδή, είτε να καμουφλάρουν άνομες ή ατυχείς ενέργειές τους, αποφάσεις, στάσεις κλπ, δικές τους ή/και του άμεσου περιβάλλοντος τους, ή, κατόπιν «εορτής», όταν τα σκάνδαλα έχουν ξεφύγει, προσπαθούν χρησιμοποιώντας ό,τι τους διαθέτει η τέχνη και η επιστήμη των δημοσίων σχέσεων, να ελέγξουν τη δημοσιότητα μειώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την καταστροφικότητά της. Κάθε πρωί στον Τύπο και κάθε βράδυ στα «παράθυρα», το πανελλήνιο γίνεται μάρτυρας αγωνιώδους “spin control” από τους συνήθεις υπόπτους (spin warriors) που είτε οι ίδιοι ρέπουν προς σκανδαλώδη συμπεριφορά, είτε έχουν ως επάγγελμα τη γιατρειά της. Όλοι τους πάντοτε, μα πάντοτε, καταλήγουν σε… “spinlock”, δηλαδή να μιλάνε όλοι μαζί, παράγοντας ακατάληπτη χάβρα με την οποία έχουν την εντύπωση ότι ξορκίζουν τις συνέπειες της δολιότητάς τους.

Στο δημοφιλέστατο στις Η.Π.Α παιχνίδι του μπέης- μπωλ (baseball), ο παίχτης που ρίχνει τη μικρή, σκληρή μπαλίτσα με όλη του τη δύναμη στον αντίπαλο (ο οποίος τον περιμένει κραδαίνοντας ένα ρόπαλο), με ειδικές κινήσεις του καρπού καταφέρνει να προσδίδει στη μπάλα συγκεκριμένη τροχιά ώστε αυτή να αλλάζει ξαφνικά πορεία και το ρόπαλο να χτυπάει αέρα! Αυτό επιτυγχάνεται «σβουρίζοντας», «σπινάροντας» τη μπάλα ταυτόχρονα με το ρίξιμό της. Δεν είναι καθόλου εύκολο και όποιοι αριστεύουν πληρώνονται εκατομμύρια για να το κάνουν. Οι Αμερικανοί γκουρού των Δημοσίων Σχέσεων (PR), δανείστηκαν λοιπόν τον όρο “spin control” ακριβώς γιατί απέδιδε απόλυτα την πεμπτουσία του επαγγέλματός τους: τη διαχείριση κρίσεων.

Για να είμαστε… επιστημονικά ακριβείς, η κατόπιν εορτής δημοσιοσχετίστικη διαχείριση της κρίσης ορίζεται ως “flak control”, όπου flak είναι τα θραύσματα, π.χ. μιας χειροβομβίδας. Το spin control είναι οι ενέργειες που γίνονται ΠΡΙΝ «σκάσει» η… χειροβομβίδα. Όμως, καθώς στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων μια προσπάθεια συγκάλυψης κατά κανόνα μεγεθύνει το πρόβλημα και επιταχύνει την αποκάλυψη του σκανδάλου, ο όρος “spin control” έχει κυριαρχήσει, είτε οι «γιατροί» αναλαμβάνουν δράση πριν, είτε μετά το σκάσιμο της… χειροβομβίδας.

Η επικοινωνιακά καλοζυγισμένη συνέντευξη της κας Μπακογιάννη στο Κυριακάτικο ΒΗΜΑ, μια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα του μεγαλύτερου εκδοτικού συγκροτήματος της χώρας, δεν θα προσέφερε κανένα νέο στοιχείο στα τετριμμένα που μονότονα και επιτηδευμένα χαμογελαστά επαναλαμβάνει η χολιγουντιανή υπουργός μας των εξωτερικών, αν δεν υπήρχε μια χαρακτηριστική τοποθέτησή της για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Ότι τελικά και παρά την έντονη κριτική που του ασκείται, «δύσκολα θα αμφισβητηθεί ένας Παπανδρέου».

Τι είπε η «ποιήτρια»;! Κάτι σαν κι αυτό που είχε δηλώσει και ο Αντ. Λιβάνης για την ανάληψη της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ από το γιό του ιδρυτή του. Ότι του αρκεί που είναι γιός και εγγονός Παπανδρέου. Οποία συγκίνηση για τον επαναπροσδιορισμό της προόδου και των ηθών στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία και στους πολιτικά παραγωγικούς της μηχανισμούς...

Με τη συγκεκριμένη γνώμη που κατέθεσε η «εν δυνάμει πρωθυπουργός» κόρη του Κων/νου Μητσοτάκη, αποδεικνύει την αναχρονιστική και παλαιοκομματική αντίληψή της για το ποιοί δικαιούνται το προνόμιο της εξουσίας (και πως θα μπορούσε η ίδια να έχει διαφορετική γνώμη;) ενώ προβάλλεται ως σύγχρονα σκεπτόμενη, φιλελεύθερη (δικός της αυτοπροσδιορισμός) πολιτικός.
Επί πλέον, υπογείως καταθέτει και τους προσωπικούς ευσεβείς πόθους της, να έχει τον Γ.Α.Π απέναντί της όταν έρθει η ευλογημένη εκείνη ώρα που η Ντόρα θα ηγείται της Ελληνικής νέο-δεξιάς. Στον οίκο Μητσοτάκη ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρείται κάτι σαν ληγμένο τρόφιμο και απλά περιμένουν τον… ΕΦΕΤ (τις εκλογές) για να τον αποσύρει και παράλληλα να τιμωρήσει και όσους επιμένουν να τον πουλάνε.

Ενώ λοιπόν τις μέρες αυτές η κυρία Μπακογιάννη θα βρίσκεται στο λίαν φιλικό προς εκείνη Αμερικανικό περιβάλλον, θα είναι και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το δύσοσμο εγχώριο πολιτικό γίγνεσθαι, στο οποίο λες και έπεσε η πλεονάζουσα λυματολάσπη της Ψυτάλλειας με το υπερσκάνδαλο της «Ακρόπολης ΑΧΕΠΕΥ». Ένα σκάνδαλο που σε μια προηγμένη χώρα θα προκαλούσε έως και πτώση της κυβέρνησης, εδώ στη φαιδρά πορτοκαλέα είναι business as usual- καμία πολιτική ευθύνη δεν αναγνωρίζεται και ο υπουργός Προπαγάνδας Θ. Ρουσόπουλος (γνωστός και ως Επικρατείας), επικεφαλής του spin control χαρτοφυλακίου, εκτοξεύει μπαλιές που θα τις ζήλευε και ο ρίχτης των Saint Lewis Cardinals!

Και γιατί όχι, εφ’ όσον γνήσια προοδευτικός πολιτικός λόγος στην Ελλάδα δεν ακούγεται. Αντί αυτού οι θλιβεροί μονομάχοι της εξουσίας παίζουν τα σκάνδαλά τους πασούλες. Ευτυχώς όμως, παρηγοριά στους υπομονετικούς, γνήσια προοδευτικούς Έλληνες έρχεται από τη Γαλλία. Η τρέχουσα εκλογική αναμέτρηση σ’ αυτή τη βαθειά δημοκρατική χώρα, σε αντίθεση με τη ρηχή δική μας, προσφέρει συγκλονιστικά διδάγματα για όποιον έχει το κουράγιο να τα δει κατάματα. Αργά ή γρήγορα, ελπίζουμε χωρίς τη «βοήθεια» της Τουρκίας, και το πολίτευμα της Ελλάδας θα γίνει κάπως έτσι δημοκρατικό.