Thursday, March 30, 2006
Eurovision, Αθήνα 2006
Πιο πολύ από κάθε άλλη χρονιά η φετινή Eurovision που θα γίνει στην Αθήνα, με αφορά από μηδέν έως καθόλου…
Παρακολουθώντας κάποιες από τις τηλεοπτικές αναφορές στη διαδικασία πρόκρισης του τραγουδιού/τραγουδίστριας που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα, έμαθα ότι οι αυθαιρεσίες, υποκρισίες, κοροϊδίες, άθλιες συμπεριφορές, εξαπατήσεις και, ενδεχομένως, παρανομίες, δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Όλ’ αυτά ανήκουν στον όμορφο κόσμο της Ελληνικής συμμετοχής εδώ και δεκαετίες, από την αρχή του θεσμού. Συμβαίνουν κάθε χρόνο, λίγο ή πολύ. Φέτος όμως ενοχλήθηκα γιατί σκέφτηκα λίγο παραπάνω…
Για την ακρίβεια ήμουν ενοχλημένος από πολύ πριν. Ενοχλούμαι, δηλαδή, κάθε φορά που παίρνω το λογαριασμό της ΔΕΗ και βλέπω ότι «για την ΕΡΤ πληρώνετε € 8». Προσωπικά δεν με ρώτησε κανένας αν θέλω να πληρώνω την ΕΡΤ € 8 κάθε δυο μήνες. Τον υπουργό Προπαγάνδας, Θ. Ρουσσόπουλο, δεν τον ψήφισα, δεν τον γουστάρω κι αυτός δεν με ρώτησε όταν αύξησε το πάγιο που υποχρεώνομαι να πληρώσω στην ΕΡΤ. Αν δεν είχα τηλεόραση στο σπίτι μου ή αν δεν έβλεπα ποτέ ΕΡΤ, γιατί να πλήρωνα; Ο Ρουσσόπουλος, σε εποχή ιδιαίτερα ισχνών αγελάδων, αύξησε σκανδαλωδώς τις αποδοχές κάποιων στελεχών της ΕΡΤ και, όπως θα θυμόσαστε, κωλυσιέργησε αλλά και μαγείρεψε τις λίστες με τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ για να μη βρεθεί ποτέ άκρη για το ποιοι είναι αργόμισθοι, ποιοι είναι διαπλεγμένοι και πού. Και δεν είναι μόνο αυτά που με τρελαίνουν. Τα τελευταία χρόνια στην ηγεσία της ΕΡΤ δολοπλοκεί μια υπερκομματική/διακομματική παρέα (για να μην πω συμμορία) με πρωτοπαλίκαρο τον «εντεταλμένο σύμβουλο» Γ. Χουλιάρα. Να ξεκαθαρίσω ότι ο πρόεδρος της ΕΡΤ κ. Χρήστος Παναγόπουλος, είναι κομματικό πρόσωπο, τοποθετημένος από τη… «Νέα Διακυβέρνηση» και υποθέτω ότι δεν ήταν μέλλος της «συμμορίας» εκ των προτέρων αλλά τη βρήκε εκεί και διατάχθηκε/αποφάσισε/αναγκάστηκε ή και προτίμησε, να συνεργαστεί με το μηχανισμό της. Η παρέα αυτή, παρατηρώ, είχε μέχρι και τις εκλογές του 2004, μεταξύ άλλων και τους Καλλημέρη, Τσίμα και Χούκλη. Οι τρείς αυτοί και ο Χουλιάρας όπου πήγαιναν, πήγαιναν πακέτο. Τελικά με τα πολλά στην ΕΡΤ παρέμειναν, και με τη ΝΔ, η κα Χούκλη, ο κ. Καλλημέρης (που έφυγε για να ξανάρθει) και ο ανεκδιήγητος Χουλιάρας. Γιατί τον λέω έτσι; Γιατί δεν ξεχνάω το φιάσκο του…Olympic Trophy. Για θυμηθείτε τo 100% παιδί του Γιώργου Χουλιάρα για την προβολή των Ολυμπιακών Αγώνων διεθνώς, που χάθηκε στις αμμοθύελλες της Ασίας και κόστισε δισεκατομμύρια δραχμές στον Έλληνα απομυζούμενο πολίτη, αλλά ποτέ δεν ακούστηκε αν κάποιος λογοδότησε γι αυτό. Αν μια τέτοια μπόμπα την είχε υποστεί ιδιωτικός σταθμός θα είχε γίνει της κολάσεως. Στην ΕΡΤ όμως των κολλητών, των ημετέρων, των υπερκομματικών/διακομματικών λαμόγιων και όποιων άλλων καταχραστών της εξουσίας, τα κοράκια δεν δίνουν κανένα λογαριασμό. Τον στέλνουν κατ’ ευθείαν σ’ εμένα και τους άλλους ανήμπορους/αποχαυνωμένους ιθαγενείς.
Αν έχεις τύχη όμως, διάβαινε. Τα μαγειρέματα της ΕΡΤ που έστειλαν το Ρουβά στη Eurovision τελικά απέδωσαν ένα χρόνο μετά και η κα Παπαρίζου γύρισε απ’ το Κίεβο με το στέμμα. Δε λέω, καλούτσικο το “My Νumber Οne”, γκομενάρα η Έλενα, εντυπωσιακό το χορευτικό αλλά νομίζω ότι κάτι το σερί με τους διεθνείς θριάμβους της χώρας τότε, κάτι η πίεση στους Ευρωπαίους ότι «αν δεν κερδίσει η Ελλάδα θα πεθάαααανει», κάτι η αδιαφορία κάποιων χωρών για το θεσμό, αποτέλεσμα ήταν η ανασφαλής χώρα μας να κερδίσει και τα λαμόγια της ΕΡΤ όχι μόνο γλίτωσαν, θησαύρισαν κι όλας.
Ερχόμαστε στα φετινά. Σύμφωνα με τη λογική της ΕΡΤ, λοιπόν, αν φέτος κερδίσει η Βρετανία, του χρόνου θα πρέπει να την εκπροσωπήσουν οι Rolling Stones. Αν κερδίσει η Ιρλανδία, στο Δουβλίνο θα διαγωνιστούν οι U2. Αν κερδίσουν οι Γερμανοί, θα κατεβάσουν τους Scorpions. Αν θριαμβεύσουν οι Γάλλοι, η συμμετοχή είναι δαγκωτή του Johny Halliday ενώ αν νικήσουν οι φίλοι μας οι Ιταλοί, θα απολαύσουμε τον Eros Ramazzotti. Αν όμως οι Ισπανοί τα δώσουν όλα, του χρόνου στη Μαδρίτη όλη η Ευρώπη θα υποκλιθεί στον Julio Inglessias. Μα τι λέω;!! Και όμως, εδώ στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» έτσι αντιλαμβάνονται τη Eurovision. Και η κυρία Καίτη Γαρμπή δηλώνει με συγκίνηση ότι με ένα καλό τραγούδι θα ήθελε να μας εκπροσωπήσει κι εκείνη...
Η γνώμη μου είναι ότι με την υπερβολική τακτική της η Ελλάδα θέτει το θεσμό σε κίνδυνο. Η Eurovision θα πρέπει να απευθύνεται στα νέα ταλέντα ή έστω στα ανερχόμενα, έτσι όπως συμβαίνει σε όλες τις άλλες χώρες που συμμετέχουν. Η Eurovision είναι πάρτι. Είναι μια γιορτή για την Ευρωπαϊκή ποπ μουσική. Έξω λοιπόν οι κλίκες, τα κοράκια και τα λαμόγια από τη Eurovision.
Είναι μεγάλη η κουβέντα…. Εδώ την ανάδειξη των νέων καλλιτεχνών στο χώρο του τραγουδιού την έχουν αρπάξει οι διαπλεκόμενοι τηλεδιάβολοι και οι δισκογραφικοί σατανάδες, για να χρησιμοποιήσω Χριστοδουλίζοντες όρους. Οι νέοι Έλληνες τραγουδιστές που δεν γονατίζουν μπροστά στο σύστημα, πηγαίνουν, ή αυθαιρέτως θεωρούνται, underground. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι Ελληνάρες φτασμένοι τραγουδιστές φαίνεται ότι έχουν χάσει το μέτρο, έννοια γεννημένη στην Ελλάδα πριν χιλιάδες χρόνια, by the way. Η συνεχής και πιεστική δημοσιότητα φταίει ή είναι απλά αδυναμία χαρακτήρα; Πάντως η φιλαρέσκεια, η εγωπάθεια, η φαντασιοπληξία και το (κακό) ψώνιο ξεχειλίζουν- και ταΐζουν τις αδηφάγες εκπομπές καλόπιστης (sic) κοινωνικής κριτικής…
Η κα Βίσση εμμέσως εκβίασε την επιλογή του τραγουδιού της. Η μίξη κοινού-επιτροπής στην επιλογή του τραγουδιού ήταν μια χονδροειδής απάτη, πληρωμένη εκβιαστικά από τους έλληνες πολίτες. Ακόμα και ο χώρος όπου έγινε η εκδήλωση λειτουργούσε παράνομα..! Αναρωτιέμαι με ποια διαδικασία έγινε η επιλογή του χώρου και ποιος είχε την ευθύνη. Πιο πολύ αναρωτιέμαι πια βρομόχερα χούφτωσαν πόσα, κάτω απ’ το τραπέζι. Τελικά το τραγούδι που «επέλεξαν» η… επιτροπή και το κοινό, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Η μουσική του είναι συνηθισμένη. Θυμίζει διάφορα άλλα ακούσματα. Η «ερμηνεία» της κυρίας Βίσση είναι υπερβολική. Αυτό το Ε, στο everything, το λέει και λες και εκείνη τη στιγμή της βγάζουν τα νύχια! Κάποιος είπε τη λέξη «μπαλάντα» και μετά έγινε καραμέλα. Δεν είναι ακριβώς μπαλάντα το τραγούδι όσο η κα. Βίσση το λέει μ’ αυτό τον ακραίο τρόπο. Προσέξτε όμως πως οι διάφοροι κλικαδόροι της εγχώριας show-biz γλύφουνε το τραγούδι και τα αφεντικά της παράστασης. Αλληλογλύφονται μεταξύ τους γιατί τα προσωπικά τους συμφέροντα είναι πάνω απ' όλα. Κατανοητό αλλά μην ξεχνάτε τίνος είναι τα λεφτά που όλοι αυτοί παντελονιάζουν ή φιλοδοξούν να παντελονιάσουν, εντάξει;
Αν βέβαια η Ελλάδα διακατεχόταν από το μέτρο, η κα. Βίσση ενδεχομένως να προσκαλούνταν ως guest star στον τελικό, να τραγουδήσει τις επιτυχίες της, να κάνει ένα φαντασμαγορικό show όπως ξέρει, να προβληθεί και να εντυπωσιάσει όλη την Ευρώπη και να αφήσει θριαμβευτικά τη σκηνή σ’ αυτούς που τους ταιριάζει, που τους πρέπει, που την κέρδισαν αξιοκρατικά, όπως θέλετε πείτε το.
Για μετά απ’ όλα αυτά, φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα εκείνο το πολυαναμενόμενο βράδυ του τελικού, θα είναι όλοι εμείς οι ανήμποροι/αποχαυνωμένοι ιθαγενείς να αντικρίσουμε τη θλιβερή εικόνα η χώρα μας να εκπροσωπείται, εδώ στην Αθήνα, από μια μεγάλη τραγουδίστρια, ναι, που όμως δεν θα ταιριάζει με τις υπόλοιπες συμμετοχές. Η συνέχεια ξέρετε, στην τηλεόραση…
Παρακολουθώντας κάποιες από τις τηλεοπτικές αναφορές στη διαδικασία πρόκρισης του τραγουδιού/τραγουδίστριας που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα, έμαθα ότι οι αυθαιρεσίες, υποκρισίες, κοροϊδίες, άθλιες συμπεριφορές, εξαπατήσεις και, ενδεχομένως, παρανομίες, δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Όλ’ αυτά ανήκουν στον όμορφο κόσμο της Ελληνικής συμμετοχής εδώ και δεκαετίες, από την αρχή του θεσμού. Συμβαίνουν κάθε χρόνο, λίγο ή πολύ. Φέτος όμως ενοχλήθηκα γιατί σκέφτηκα λίγο παραπάνω…
Για την ακρίβεια ήμουν ενοχλημένος από πολύ πριν. Ενοχλούμαι, δηλαδή, κάθε φορά που παίρνω το λογαριασμό της ΔΕΗ και βλέπω ότι «για την ΕΡΤ πληρώνετε € 8». Προσωπικά δεν με ρώτησε κανένας αν θέλω να πληρώνω την ΕΡΤ € 8 κάθε δυο μήνες. Τον υπουργό Προπαγάνδας, Θ. Ρουσσόπουλο, δεν τον ψήφισα, δεν τον γουστάρω κι αυτός δεν με ρώτησε όταν αύξησε το πάγιο που υποχρεώνομαι να πληρώσω στην ΕΡΤ. Αν δεν είχα τηλεόραση στο σπίτι μου ή αν δεν έβλεπα ποτέ ΕΡΤ, γιατί να πλήρωνα; Ο Ρουσσόπουλος, σε εποχή ιδιαίτερα ισχνών αγελάδων, αύξησε σκανδαλωδώς τις αποδοχές κάποιων στελεχών της ΕΡΤ και, όπως θα θυμόσαστε, κωλυσιέργησε αλλά και μαγείρεψε τις λίστες με τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ για να μη βρεθεί ποτέ άκρη για το ποιοι είναι αργόμισθοι, ποιοι είναι διαπλεγμένοι και πού. Και δεν είναι μόνο αυτά που με τρελαίνουν. Τα τελευταία χρόνια στην ηγεσία της ΕΡΤ δολοπλοκεί μια υπερκομματική/διακομματική παρέα (για να μην πω συμμορία) με πρωτοπαλίκαρο τον «εντεταλμένο σύμβουλο» Γ. Χουλιάρα. Να ξεκαθαρίσω ότι ο πρόεδρος της ΕΡΤ κ. Χρήστος Παναγόπουλος, είναι κομματικό πρόσωπο, τοποθετημένος από τη… «Νέα Διακυβέρνηση» και υποθέτω ότι δεν ήταν μέλλος της «συμμορίας» εκ των προτέρων αλλά τη βρήκε εκεί και διατάχθηκε/αποφάσισε/αναγκάστηκε ή και προτίμησε, να συνεργαστεί με το μηχανισμό της. Η παρέα αυτή, παρατηρώ, είχε μέχρι και τις εκλογές του 2004, μεταξύ άλλων και τους Καλλημέρη, Τσίμα και Χούκλη. Οι τρείς αυτοί και ο Χουλιάρας όπου πήγαιναν, πήγαιναν πακέτο. Τελικά με τα πολλά στην ΕΡΤ παρέμειναν, και με τη ΝΔ, η κα Χούκλη, ο κ. Καλλημέρης (που έφυγε για να ξανάρθει) και ο ανεκδιήγητος Χουλιάρας. Γιατί τον λέω έτσι; Γιατί δεν ξεχνάω το φιάσκο του…Olympic Trophy. Για θυμηθείτε τo 100% παιδί του Γιώργου Χουλιάρα για την προβολή των Ολυμπιακών Αγώνων διεθνώς, που χάθηκε στις αμμοθύελλες της Ασίας και κόστισε δισεκατομμύρια δραχμές στον Έλληνα απομυζούμενο πολίτη, αλλά ποτέ δεν ακούστηκε αν κάποιος λογοδότησε γι αυτό. Αν μια τέτοια μπόμπα την είχε υποστεί ιδιωτικός σταθμός θα είχε γίνει της κολάσεως. Στην ΕΡΤ όμως των κολλητών, των ημετέρων, των υπερκομματικών/διακομματικών λαμόγιων και όποιων άλλων καταχραστών της εξουσίας, τα κοράκια δεν δίνουν κανένα λογαριασμό. Τον στέλνουν κατ’ ευθείαν σ’ εμένα και τους άλλους ανήμπορους/αποχαυνωμένους ιθαγενείς.
Αν έχεις τύχη όμως, διάβαινε. Τα μαγειρέματα της ΕΡΤ που έστειλαν το Ρουβά στη Eurovision τελικά απέδωσαν ένα χρόνο μετά και η κα Παπαρίζου γύρισε απ’ το Κίεβο με το στέμμα. Δε λέω, καλούτσικο το “My Νumber Οne”, γκομενάρα η Έλενα, εντυπωσιακό το χορευτικό αλλά νομίζω ότι κάτι το σερί με τους διεθνείς θριάμβους της χώρας τότε, κάτι η πίεση στους Ευρωπαίους ότι «αν δεν κερδίσει η Ελλάδα θα πεθάαααανει», κάτι η αδιαφορία κάποιων χωρών για το θεσμό, αποτέλεσμα ήταν η ανασφαλής χώρα μας να κερδίσει και τα λαμόγια της ΕΡΤ όχι μόνο γλίτωσαν, θησαύρισαν κι όλας.
Ερχόμαστε στα φετινά. Σύμφωνα με τη λογική της ΕΡΤ, λοιπόν, αν φέτος κερδίσει η Βρετανία, του χρόνου θα πρέπει να την εκπροσωπήσουν οι Rolling Stones. Αν κερδίσει η Ιρλανδία, στο Δουβλίνο θα διαγωνιστούν οι U2. Αν κερδίσουν οι Γερμανοί, θα κατεβάσουν τους Scorpions. Αν θριαμβεύσουν οι Γάλλοι, η συμμετοχή είναι δαγκωτή του Johny Halliday ενώ αν νικήσουν οι φίλοι μας οι Ιταλοί, θα απολαύσουμε τον Eros Ramazzotti. Αν όμως οι Ισπανοί τα δώσουν όλα, του χρόνου στη Μαδρίτη όλη η Ευρώπη θα υποκλιθεί στον Julio Inglessias. Μα τι λέω;!! Και όμως, εδώ στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» έτσι αντιλαμβάνονται τη Eurovision. Και η κυρία Καίτη Γαρμπή δηλώνει με συγκίνηση ότι με ένα καλό τραγούδι θα ήθελε να μας εκπροσωπήσει κι εκείνη...
Η γνώμη μου είναι ότι με την υπερβολική τακτική της η Ελλάδα θέτει το θεσμό σε κίνδυνο. Η Eurovision θα πρέπει να απευθύνεται στα νέα ταλέντα ή έστω στα ανερχόμενα, έτσι όπως συμβαίνει σε όλες τις άλλες χώρες που συμμετέχουν. Η Eurovision είναι πάρτι. Είναι μια γιορτή για την Ευρωπαϊκή ποπ μουσική. Έξω λοιπόν οι κλίκες, τα κοράκια και τα λαμόγια από τη Eurovision.
Είναι μεγάλη η κουβέντα…. Εδώ την ανάδειξη των νέων καλλιτεχνών στο χώρο του τραγουδιού την έχουν αρπάξει οι διαπλεκόμενοι τηλεδιάβολοι και οι δισκογραφικοί σατανάδες, για να χρησιμοποιήσω Χριστοδουλίζοντες όρους. Οι νέοι Έλληνες τραγουδιστές που δεν γονατίζουν μπροστά στο σύστημα, πηγαίνουν, ή αυθαιρέτως θεωρούνται, underground. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι Ελληνάρες φτασμένοι τραγουδιστές φαίνεται ότι έχουν χάσει το μέτρο, έννοια γεννημένη στην Ελλάδα πριν χιλιάδες χρόνια, by the way. Η συνεχής και πιεστική δημοσιότητα φταίει ή είναι απλά αδυναμία χαρακτήρα; Πάντως η φιλαρέσκεια, η εγωπάθεια, η φαντασιοπληξία και το (κακό) ψώνιο ξεχειλίζουν- και ταΐζουν τις αδηφάγες εκπομπές καλόπιστης (sic) κοινωνικής κριτικής…
Η κα Βίσση εμμέσως εκβίασε την επιλογή του τραγουδιού της. Η μίξη κοινού-επιτροπής στην επιλογή του τραγουδιού ήταν μια χονδροειδής απάτη, πληρωμένη εκβιαστικά από τους έλληνες πολίτες. Ακόμα και ο χώρος όπου έγινε η εκδήλωση λειτουργούσε παράνομα..! Αναρωτιέμαι με ποια διαδικασία έγινε η επιλογή του χώρου και ποιος είχε την ευθύνη. Πιο πολύ αναρωτιέμαι πια βρομόχερα χούφτωσαν πόσα, κάτω απ’ το τραπέζι. Τελικά το τραγούδι που «επέλεξαν» η… επιτροπή και το κοινό, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Η μουσική του είναι συνηθισμένη. Θυμίζει διάφορα άλλα ακούσματα. Η «ερμηνεία» της κυρίας Βίσση είναι υπερβολική. Αυτό το Ε, στο everything, το λέει και λες και εκείνη τη στιγμή της βγάζουν τα νύχια! Κάποιος είπε τη λέξη «μπαλάντα» και μετά έγινε καραμέλα. Δεν είναι ακριβώς μπαλάντα το τραγούδι όσο η κα. Βίσση το λέει μ’ αυτό τον ακραίο τρόπο. Προσέξτε όμως πως οι διάφοροι κλικαδόροι της εγχώριας show-biz γλύφουνε το τραγούδι και τα αφεντικά της παράστασης. Αλληλογλύφονται μεταξύ τους γιατί τα προσωπικά τους συμφέροντα είναι πάνω απ' όλα. Κατανοητό αλλά μην ξεχνάτε τίνος είναι τα λεφτά που όλοι αυτοί παντελονιάζουν ή φιλοδοξούν να παντελονιάσουν, εντάξει;
Αν βέβαια η Ελλάδα διακατεχόταν από το μέτρο, η κα. Βίσση ενδεχομένως να προσκαλούνταν ως guest star στον τελικό, να τραγουδήσει τις επιτυχίες της, να κάνει ένα φαντασμαγορικό show όπως ξέρει, να προβληθεί και να εντυπωσιάσει όλη την Ευρώπη και να αφήσει θριαμβευτικά τη σκηνή σ’ αυτούς που τους ταιριάζει, που τους πρέπει, που την κέρδισαν αξιοκρατικά, όπως θέλετε πείτε το.
Για μετά απ’ όλα αυτά, φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα εκείνο το πολυαναμενόμενο βράδυ του τελικού, θα είναι όλοι εμείς οι ανήμποροι/αποχαυνωμένοι ιθαγενείς να αντικρίσουμε τη θλιβερή εικόνα η χώρα μας να εκπροσωπείται, εδώ στην Αθήνα, από μια μεγάλη τραγουδίστρια, ναι, που όμως δεν θα ταιριάζει με τις υπόλοιπες συμμετοχές. Η συνέχεια ξέρετε, στην τηλεόραση…
