Wednesday, May 24, 2006
Υποβαθμίζομαι άρα υπάρχω
Ο υπερ-διαδεδομένος γραψαρχιδισμός έναντι όλων των άλλων είναι που με αφιονίζει καθημερινά σ' αυτή τη χώρα:
-Σε γράφω που περιμένεις σαν κύριος να παρκάρεις και χώνομαι στη θέση που δικαιούσαι.
-Σε γράφω που είσαι μαλάκας και κρατάς τους κοινόχρηστους χώρους καθαρούς και σου πετάω στα μούτρα ό,τι σκουπίδι (δεν) μπορείς να φανταστείς. Γελάω με το σκύλο μου που χέζει μπροστά σου και κατουράει στα πόδια σου.
-Δεν μου προκύπτει καν ότι μπορεί να έχουμε διαφορετικά μουσικά γούστα. Θα ακούς ό,τι μου γουστάρει και όποτε γουστάρω. Τις ώρες κοινής ησυχίας τις κανονίζει η πάρτη μου, τραβάς κανένα ζόρι;
-Στην πολυκατοικία δεν υπάρχει κανονισμός παρά ο δικός μου. Όπου και ό,τι γουστάρω χτίζω, όπου γουστάρω πετάω τα σκουπίδια μου, όποτε θέλω τα αφήνω στο κλιμακοστάσιο να στάζουν και να ζέχνουν και οι υπόλοιποι άμα λάχει ξεκουμπιστείτε.
-Γουστάρω τα γλέντια και τα ξενύχτια να μ' ακούει όλη η Αθήνα πρωί, μεσημέρι, βράδυ, έχεις πρόβλημα;
-Άμα βγω να διασκεδάσω όλοι οι άλλοι κάντε τουμπεκί. Θα καπνίσω μέχρι να θολώσει το τοπίο, θα σκουντήσω, θα πατήσω, θα στριμώξω όποιον κάνει να μοιραστεί το χώρο μαζί μου. Δικό μου και το μαγαζί και οι σερβιτόροι κι οι πελάτες και όλους μαζί σας έχω χεσμένους.
-Τα ξημερώματα που θα γυρίσω στο αχούρι μου θα μ' ακούσει όλη η υφήλιος κι όταν σηκωθώ απ' το κρεβάτι οφείλουν όλοι ν' ακούσουν ευλαβικά τα μπινελίκια μου.
-Στη γαμοδουλειά δικαιούμαι να λουφάρω γιατί έτσι. Κι εκεί χεσμένους τους έχω. Δεν πα να γαμηθούνε, εγώ σιγά μην κάτσω να σκάσω κι αν πει κανένας τίποτα θα του τραβήξω τέτοιο μπινελίκι που η μούρη του θα γίνει σαν τον κώλο της μαϊμούς.
-Γιατί είμ' ωραίος εγώ ρε. Είμαι μάγκας, ξύπνιος! Εγώ ρε δεν είμαι ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ!!
____________________________________________________________________________________
Σημ. Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε ως σχόλιο σε δημοσίευση του blogger Λύσιππου ο οποίος μου συνέστησε να το ανεβάσω εδώ. Τον ευχαριστώ.
-Σε γράφω που περιμένεις σαν κύριος να παρκάρεις και χώνομαι στη θέση που δικαιούσαι.
-Σε γράφω που είσαι μαλάκας και κρατάς τους κοινόχρηστους χώρους καθαρούς και σου πετάω στα μούτρα ό,τι σκουπίδι (δεν) μπορείς να φανταστείς. Γελάω με το σκύλο μου που χέζει μπροστά σου και κατουράει στα πόδια σου.
-Δεν μου προκύπτει καν ότι μπορεί να έχουμε διαφορετικά μουσικά γούστα. Θα ακούς ό,τι μου γουστάρει και όποτε γουστάρω. Τις ώρες κοινής ησυχίας τις κανονίζει η πάρτη μου, τραβάς κανένα ζόρι;
-Στην πολυκατοικία δεν υπάρχει κανονισμός παρά ο δικός μου. Όπου και ό,τι γουστάρω χτίζω, όπου γουστάρω πετάω τα σκουπίδια μου, όποτε θέλω τα αφήνω στο κλιμακοστάσιο να στάζουν και να ζέχνουν και οι υπόλοιποι άμα λάχει ξεκουμπιστείτε.
-Γουστάρω τα γλέντια και τα ξενύχτια να μ' ακούει όλη η Αθήνα πρωί, μεσημέρι, βράδυ, έχεις πρόβλημα;
-Άμα βγω να διασκεδάσω όλοι οι άλλοι κάντε τουμπεκί. Θα καπνίσω μέχρι να θολώσει το τοπίο, θα σκουντήσω, θα πατήσω, θα στριμώξω όποιον κάνει να μοιραστεί το χώρο μαζί μου. Δικό μου και το μαγαζί και οι σερβιτόροι κι οι πελάτες και όλους μαζί σας έχω χεσμένους.
-Τα ξημερώματα που θα γυρίσω στο αχούρι μου θα μ' ακούσει όλη η υφήλιος κι όταν σηκωθώ απ' το κρεβάτι οφείλουν όλοι ν' ακούσουν ευλαβικά τα μπινελίκια μου.
-Στη γαμοδουλειά δικαιούμαι να λουφάρω γιατί έτσι. Κι εκεί χεσμένους τους έχω. Δεν πα να γαμηθούνε, εγώ σιγά μην κάτσω να σκάσω κι αν πει κανένας τίποτα θα του τραβήξω τέτοιο μπινελίκι που η μούρη του θα γίνει σαν τον κώλο της μαϊμούς.
-Γιατί είμ' ωραίος εγώ ρε. Είμαι μάγκας, ξύπνιος! Εγώ ρε δεν είμαι ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ!!
____________________________________________________________________________________
Σημ. Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε ως σχόλιο σε δημοσίευση του blogger Λύσιππου ο οποίος μου συνέστησε να το ανεβάσω εδώ. Τον ευχαριστώ.