artfarted

Για την Ελλάδα ενδεχομένως η τρέχουσα δεκαετία θα μείνει στην ιστορία ως η δεκαετία των σκανδάλων. Πρώτα αποκαλύφθηκε το δικαστικό, αμέσως μετά ακολούθησε το εκκλησιαστικό και στη συνέχεια το σκάνδαλο με τους πολυθεσίτες και αργόμισθους δημοσιογράφους που ταχέως κουκουλώθηκε. Δεν πέρασε πολύς καιρός και έσκασαν οι Πακιστανοί, οι τηλεφωνικές υποκλοπές (αυτή τη φορά με κινητά τηλέφωνα) ενώ συνέχισαν να αποκαλύπτονται με καταιγιστικό ρυθμό όλα αυτά τα σκάνδαλα με τα οποία οι νεοέλληνες έχουν πια εξοικειωθεί: σκάνδαλα στο ΙΚΑ, σκάνδαλα στα νοσοκομεία, σκάνδαλα στα πτυχία, σκάνδαλα επί σκανδάλων στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στις προσλήψεις του δημοσίου, κι άλλα σκάνδαλα παιδεραστίας και, βεβαίως, μια παράλληλη σκυταλοδρομία σκανδάλων όπου η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ έχει αναδειχτεί σε dream team!

Τελικά κάθε μια-δυο εβδομάδες κάποιο νέο σκάνδαλο θα διεκδικήσει τον τηλεοπτικό χρόνο/έντυπο χώρο που του αναλογεί, με τον ίδιο γλοιώδη πολιτικό θίασο να παρουσιάζει το ίδιο μυριοπαιγμένο έργο: εσύ φταις- όχι εσύ φταις!!

Ένα πολύ πρόσφατο, σοβαρότατο αλλά ήδη ξεχασμένο (γιατί;) σκάνδαλο είναι αυτό με τους φυγόστρατους. Εδώ πρέπει προηγουμένως να αναρωτηθούμε αν πρόκειται πράγματι περί σκανδάλου. Χωρίς να προστρέξουμε σε λεξικά θα αναφέρουμε κάποιες ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να είναι μια κατάσταση ή ένα συμβάν σκάνδαλο:

Να είναι πρωτοφανές ή εξαιρετικά ασυνήθιστο.
Να είναι επτασφράγιστο μυστικό.
Να επισύρει, αν και όταν αποκαλυφθεί, την κοινωνική καταδίκη και τον πέλεκυ της Δικαιοσύνης.

Η δόλια αποφυγή της στράτευσης προσβάλει το θεσμό που αποτελεί το φύλακα της πατρίδας μας και για το λόγο αυτό θα έπρεπε να θεωρείται προσβολή εναντίον του κάθε υπεύθυνου και νομοταγούς Έλληνα πολίτη προσωπικά. Η τιμωρία θα έπρεπε να διαρκεί όσο ο παραβάτης παραμένει έλληνας πολίτης. Δηλαδή απαγόρευση πρόσληψης στο δημόσιο, απαγόρευση ανάληψης δημόσιου αξιώματος, στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, απαγόρευση έκδοσης διαβατηρίου, αναγραφή στην αστυνομική ταυτότητα ότι ο φέρων δεν εκπλήρωσε τη μια και μοναδική υποχρέωσή του προς την πατρίδα. Εννοείται ότι το συγκεκριμένο έγκλημα δεν θα έπρεπε να προστατεύεται από το νόμο περί προσωπικών δεδομένων. Αυτή η προστασία δεν έχει καμία λογική και, μάλιστα, αποτελεί ύβρη και πρόκληση κατά των λοιπών νομοταγών πολιτών και ακόμα περισσότερο, κατά εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να αποφύγουν τη θητεία αλλά τη δέχονται ως καθήκον.

Η Ελληνική πολιτεία έχει ξεπεράσει κάθε όριο πολιτικής αναξιοπρέπειας για να διευκολύνει τους ασυνείδητους Έλληνες που προκλητικά επιδιώκουν την αυθαίρετη εξαίρεση τους από τους κανόνες που διέπουν όλους τους άλλους συμπολίτες τους. Έτσι, ενώ σχεδόν όλοι οι χιλιάδες φυγόστρατοι ανενόχλητοι διαπρέπουν ποικιλοτρόπως, πολλοί μάλιστα απολαμβάνουν διασημότητα, εξουσία, χρήμα και κοινωνική καταξίωση, η Ελληνική πολιτεία διώκει, φυλακίζει και στιγματίζει εκείνους τους ελάχιστους που έχουν το σθένος και την τιμιότητα να κοιτάξουν κατάματα τους στρατοδίκες και να δηλώσουν αντιρρησίες συνείδησης.
Συνεπώς, εφ’ όσον δεν υπάρχουν ουσιαστικές συνέπειες αλλά συγκάλυψη από την πολιτεία και επιβράβευση από την κοινωνία, γιατί θεωρείται σκάνδαλο η δόλια αποφυγή της στρατιωτικής θητείας;

Ή μήπως πρόκειται για φαινόμενο πρωτοφανές που πριν βγει στη δημοσιότητα ήμασταν όλοι ανυποψίαστοι; Πράγματι, το βίντεο με πρωταγωνιστή το φαλακρό αντισυνταγματάρχη ήταν πρωτοφανές γιατί οι κρυφές κάμερες σε επίσημη αποστολή στο στρατό δε συνηθίζονται. Φυγόστρατοι όμως υπήρξαν ακόμα και τις παραμονές της Ιταλικής επίθεσης του 1940. Οι πλούσιοι γόνοι της Αθήνας, που είχαν πολύτιμη πληροφόρηση ότι ο πόλεμος με τον Άξονα ήταν αναπόφευκτος, φρόντισαν να είναι αλλού όταν οι μεροκαματιάρηδες έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα. Ακόμα περισσότερο, όταν χιλιάδες ξενιτεμένοι Έλληνες που δούλευαν σα σκλάβοι στα κάτεργα της Δύσης γυρνούσαν εσπευσμένα για να υπερασπιστούν την πατρίδα, κάποιοι διακεκριμένοι εμιγκρέδες περιορίζονταν σε επιστολές ηθικής συμπαράστασης. Ένας τέτοιος, αφού πρώτα ορκίστηκε πίστη κι αφοσίωση στη σημαία και στο σύνταγμα των ΗΠΑ, μετά από χρόνια πάτησε τον όρκο του, γύρισε θριαμβευτής στην Ελλάδα, πούλησε σοσιαλιστικά όνειρα στους αποκαμωμένους Έλληνες κι εκλέχτηκε πρωθυπουργός. Γεγονότα που τα ξέρουν κι οι πέτρες.

Όπως και να το δει κανείς η «αποκάλυψη» ότι χιλιάδες υπόχρεοι στράτευσης πλήρωσαν δυσθεώρητα ποσά σε κυκλώματα, «λάδωσαν» αξιωματικούς, γιατρούς και δικηγόρους για να πλαστογραφήσουν έγγραφα ώστε να τους απαλλάξουν από το καθήκον τους προς την πατρίδα, δεν είναι σκάνδαλο. Είναι η καθημερινότητα από συστάσεως τους Ελληνικού κράτους. Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα κριτήρια το πραγματικό σκάνδαλο είναι η θέση κάποιων διακεκριμένων μελών της εγχώριας ολιγαρχίας, που βρήκαν την ευκαιρία να απαξιώσουν τη στρατιωτική θητεία (την οποία ενδεχομένως και οι ίδιοι φρόντισαν ποικιλοτρόπως να αποφύγουν) και να προτείνουν την ολοκληρωτική κατάργησή της.

Επειδή, λένε, οι ένοπλες δυνάμεις δεν λειτουργούν αποδοτικά, επειδή είναι δαπανηρές, επειδή τις λυμαίνονται οι διακομματικοί επιτήδειοι, επειδή αποτελούν πεδίο ποταπών ρουσφετιών που τις αποδυναμώνουν υπηρεσιακά και επειδή, συγκεκριμένα, ο στρατός ξηράς κρίνεται σταδιακά περιττός λόγω της εξέλιξης των «έξυπνων» όπλων, η υποχρέωση στράτευσης πρέπει να καταργηθεί και όλοι όσοι υπηρετούν να είναι επαγγελματίες.

Όσο λογικά και αν ακούγονται εν πρώτοις όλα αυτά και όσο αληθινά είναι, το συμπέρασμα είναι βιαστικό, προσβλητικό για τα ευσυνείδητα στελέχη των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, λανθασμένο και βεβαίως ακραία επικίνδυνο. Ενδεχομένως μάλιστα αγγίζει και τα όρια της βλακείας, όταν ξεστομίζεται από ανθρώπους που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.

Ξεκινώντας από το τελευταίο επιχείρημα ότι ο πεζός στρατιώτης σταδιακά καθίσταται άχρηστος, παρατηρούμε ότι η τρέχουσα πολεμική πρακτική αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Ο πεζός στρατιώτης, καλύτερα οπλισμένος και εξοπλισμένος παρά ποτέ, συνεχίζει να είναι το πλέον αξιόπιστο μέσο αναγνώρισης του θεάτρου των επιχειρήσεων ενώ μόνο αυτός είναι σε θέση να καταλάβει το πεδίο της μάχης. Ακόμα κι όταν γίνει πραγματικότητα η επιστημονική φαντασία, οι στρατοί των ρομπότ θα μάχονται για να ακολουθήσουν οι άνθρωποι. Βλέπουμε στην τρέχουσα επικαιρότητα ότι και στην τρίτη χιλιετία οι τελικές φάσεις των πολέμων διεξάγονται σε μάχες σώμα με σώμα παρά τη συντριπτική υπεροπλία υπέρ του ενός αντιμαχόμενου. Γι αυτό όλες οι χώρες που διαθέτουν ανταγωνιστική πολεμική βιομηχανία κάνουν εντατικές και επίμονες έρευνες για την καλύτερη προστασία αλλά και αποτελεσματικότητα του πεζού στρατιώτη. Γιατί να ξοδεύονται τόσα χρήματα, τόσες εργατοώρες και να γίνεται τόση έρευνα υπέρ του, αν ο πεζός στρατιώτης είναι είδος προς εξαφάνιση; Διότι, επαναλαμβάνουμε, μόνο ο πεζός στρατιώτης μπορεί να κάνει την τελική αναγνώριση του πεδίου της μάχης, αυτός μόνο θα εγγυηθεί την κατάληψή του και θα σηματοδοτήσει την έκβαση του πολέμου. Είναι όμως εξαιρετικά αναλώσιμος και συνεπώς χρειάζεται εφεδρείες. Η δυνατότητα παράταξης αμέτρητων εφεδρειών είναι η παράμετρος που καθιστά την Κίνα, π.χ., υπερδύναμη και την Τουρκία περιφερειακό μπαμπούλα.

Στην ανάγκη αξιόμαχων εφεδρειών οι ξερόλες «στρατηγοί του καναπέ» απαντούν ότι η Τουρκική απειλή δεν υπερβαίνει τις διαστάσεις ενός θερμού επεισοδίου. Άρα, μια μικρή, ευέλικτη, καλά εξοπλισμένη και στελεχωμένη από άριστους επαγγελματίες δύναμη ταχείας επέμβασης φτάνει και περισσεύει για να υπερασπιστεί μερικές κατσίκες στο Αιγαίο.

Αυτή είναι μια διάτρητη λογική πού βασίζεται σε μερικές εξωφρενικές υποθέσεις, πρώτη των οποίων είναι οι… Αμερικάνοι. Πιστεύουν οι άσφαιροι ατσίδες των ΜΜΕ και όχι μόνο, ότι με την κατ’ αυτούς δεδομένη, άμεση και ισορροπημένη παρέμβαση της Ουάσιγκτον οι άτακτοι Έλληνες και Τούρκοι καβγατζήδες θα υποχωρήσουν αμοιβαία και όλα θα είναι ακριβώς όπως πρώτα. Δεδομένη, άμεση και ίσων αποστάσεων Αμερικανική παρέμβαση λοιπόν, είναι η φράση και η υπόθεση-κλειδί. Και αυτό ποιός το εγγυάται; Όσοι δεν έχουν την ευθύνη της εξουσίας μπορούν να ξεστομίζουν τις βλακωδέστερες παραινέσεις αλλά είναι δυνατόν να κυβερνάς την Ελλάδα, να έχεις απέναντί σου τον Αττίλα και να καταργείς τη θητεία; Να αδιαφορείς για τις δεκάδες Τουρκικές μεραρχίες και πυροβολαρχίες που στοχεύουν την Ελλάδα; Τα εκατοντάδες Τουρκικά αποβατικά σκάφη στα Μικρασιατικά παράλια; Είναι αμυντικά όπλα αυτά; Να αδιαφορείς για το γεγονός ότι μόνο στην Κύπρο οι Τούρκοι στρατιώτες είναι αριθμητικά συγκρίσιμοι με το σύνολο του Ελληνικού στρατού ξηράς; Όπως έχουν δει με τα μάτια τους πολλοί Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες που υπηρέτησαν στην ΕΛΔΥΚ, στα Τουρκικά στρατόπεδα, στην άλλη μεριά της Πράσινης Γραμμής, η πειθαρχία επιβάλλεται με το μαστίγιο. Εδώ κάποιοι απαντούν με παραινέσεις για συνολική κατάργηση της θητείας…

Αυτή η ακραία τοποθέτηση μόνο μια λογική εξήγηση επιδέχεται. Το μη-αξιόμαχο του στρατού ξηράς. Όσοι υπηρέτησαν κανονικά και τίμια τη θητεία τους στο χακί έγιναν μάρτυρες του μπάχαλου που επικρατεί και στο στρατό, από την πρώτη μέρα στα στρατόπεδα νεοσυλλέκτων μέχρι τις αποψιλωμένες μονάδες στα σύνορα. Με εξαίρεση κάποια επίλεκτα τμήματα, ουσιαστική εκπαίδευση και προετοιμασία για πόλεμο δεν γίνεται. Η πλειοψηφία όσων απολύονται δεν έχει καταφέρει να εξοικειωθεί ούτε με το ημιαυτόματο τυφέκιο, το βασικό εργαλείο του στρατιώτη. Το μόνο μάθημα που ο Ελληνικός Στρατός παραδίδει ανελλιπώς και προς όλους, στρατιώτες και πολίτες, είναι ότι στην Ελλάδα η ισονομία και η ισοπολιτεία είναι δύο αισχροί μύθοι. Δύο μύθοι που (κι αυτοί) καταδεικνύουν την αθλιότητα του εγχώριου πολιτικού πλαισίου, γιατί ακέραια την ευθύνη της προβληματικής λειτουργίας του στρατεύματος έχουν οι πολιτικοί. Αυτοί που σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνουν κενές κοινοτυπίες για την «πολεμική αρετή των Ελλήνων». Οι πολεμικά ενάρετοι Έλληνες, όμως, δεν ζουν πια εδώ. Ανήκουν στην Ιστορία. Οι σύγχρονοι Έλληνες ούτε τα μνημεία τους δεν σέβονται. Των σημερινών Ελλήνων αρετή είναι η καλοπέραση, η λούφα και η απαλλαγή. Αυτό δεν είναι πλέον είδηση όπως και η «αποκάλυψη» των φυγόστρατων δεν είναι σκάνδαλο.

Σε λιγότερο από δύο μήνες έρχεται και πάλι η επέτειος της 25ης Μαρτίου. Οι κοινότυπες βλακείες θα ξανακουστούν χωρίς ντροπή. Και ενώ όλοι θα διαγκωνίζονται να δηλώσουν το σεβασμό και το θαυμασμό τους στα όπλα του ’21, αν φωνάξει κάποιος «θητεία για όλους στα δεκαοχτώ», θα ξεροκαταπιούν και θα απαντήσουν με τον βδελυρό ξύλινο τρόπο τους, για να εξακοντίσουν από πάνω τους αυτή την καυτή πατάτα. Και πόσο καυτή είναι, πράγματι, αφού ούτε επί των ημερών της τάχα υπερεθνικόφρονης χούντας των συνταγματαρχών δεν εξισώθηκαν όλοι οι Έλληνες απέναντι στη στρατιωτική θητεία.

Τι πιο σωστό, πιο εύκολο και πιο αποδοτικό για τη χώρα μας που διαχρονικά βάλλεται από γεωπολιτική ρευστότητα και απειλείται από την Τουρκία, να ξεκινά την οργάνωση των ενόπλων της δυνάμεων από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Εκεί λοιπόν, μπροστά στους καθηγητές και στους συμμαθητές τους, οι «τρελοί», οι «τραυματίες» και όλοι οι άλλοι δήθεν ανίκανοι για στρατιωτική θητεία να βγαίνουν και να το δηλώνουν ανοιχτά και να αποδέχονται τις συνέπειες, οι οποίες να είναι πραγματικές. Θητεία για όλους στα δεκαοχτώ, κύριοι. Θητεία μόλις έξι μηνών, αρκετή όμως αφού έτσι τα στρατόπεδα θα γεμίσουν και οι μονάδες στα σύνορα θα πετύχουν, επιτέλους, πληρότητα ρεκόρ αντί του θριαμβευτικού… 30% που έχουν σήμερα. Αυτό θα είναι το πρώτο βήμα για την παντελώς ξεχασμένη ανάγκη μεταρρύθμισης στο στράτευμα. Το δεύτερο θα είναι η αποστρατικοποίηση της Αθήνας και η μεταφορά των μονάδων εκεί που, ο μη γέννητω, θα χρειαστούν.

Και όμως, οι μικρόψυχοι πολιτικάντηδες και οι δημοσιογραφικοί κολαούζοι τους που απορούν και εξίστανται με το στρατολογικό δήθεν σκάνδαλο, δεν τολμούν να κάνουν το παραμικρό μεταρρυθμιστικό βήμα για να καταστήσουν τον Ελληνικό Στρατό αξιόμαχο. Αντίθετα, προτιμούν να εμπορεύονται οπλικά συστήματα, τανκς, πλοία, αεροπλάνα, να σαμποτάρουν εν γνώσει τους το στρατό με ρουσφέτια, να καλύπτουν όσους πουλάνε απαλλαγές και μεταθέσεις, να κάνουν πομπώδεις εμφανίσεις στις εθνικές επετείους και το χειρότερο, επιμένουν αυτοί οι δειλοί, να βγάζουν λόγους για την «πολεμική αρετή» των Ελλήνων.