artfarted

Πέρυσι, αρχές του καλοκαιριού, πήγα στο τοπικό υποκατάστημα του Μαρινόπουλου για τα κλασικά εργένικα ψώνια. Θα αγόραζα κι ένα σαμπουάν. Το δέρμα μου είναι της ομάδας «λιπαρό» ενώ η στάνταρ αντίδρασή μου στο άγχος είναι η απολέπιση στο τριχωτό του κεφαλιού. Δλδ πιτυρίδα που όμως δεν είναι πιτυρίδα αλλά ξηροδερμία. Πέρυσι τον Ιούνιο απολύθηκα από τη δουλειά μου λόγω… downsizing αλλά δεν ανησύχησα πολύ μήπως ξεραθεί το κεφάλι μου ολόκληρο γιατί το καλοκαίρι με την εφίδρωση η κατάσταση ελέγχεται. Η απόλυτη θεραπεία βέβαια θα ήταν να έβρισκα μια γαμάτη δουλειά αλλά έχω ισόβιο συμβόλαιο με τον κ. Μέρφυ.






Τες πα, το καλοκαίρι φυσικά λούζομαι καθημερινά και παραδοσιακά επιλέγω το γνωστό baby shampoo σε μεγάλη συσκευασία με την υποτιθέμενη έκπτωση/προσφορά. Να όμως που σε διπλανή θέση ο Μαρινόπουλος είχε σαμπουάν με τη δική του φίρμα, τα λεγόμενα generic brands, σε πλαστικό διάφανο μπουκάλι του ενάμισι λίτρου για μόλις ένα ευρώ και κάτι. Είχε μάλιστα το συγκεκριμένο προϊόν και τέσσερις επιλογές για διαφορετικά είδη μαλλιών.





Αυτό το τελευταίο με έπεισε και θριαμβευτικά διάλεξα το πράσινο μπουκάλι για την πιτυρίδα, με περισσή ικανοποίηση ότι νίκησα το καρτέλ των Procter & Gamble, Colgate-Palmolive, Unilever κλπ, που θρασύτατα κατακλέβουν τους καταναλωτές χωρίς αυτοί να έχουν περιθώριο αντίδρασης. Στο σπίτι μετάγγισα μια ποσότητα σε ένα όμορφο κεραμικό δοχειάκι και έμεινα με την εντύπωση ότι με το σαμπού αυτό θα κάνουμε στενή παρέα όλο το καλοκαίρι.




Ναι… Με τα πρώτα αφρώδη λουσίματα διαπίστωσα ότι κάτω από την πλούσια κόμη μου το δέρμα μου είχε κοκκινίσει και αποφλοιωνόταν. Αγόρασα ένα baby shampoo και το… ανακάτεψα με το generic. Κομμάτια νεκρής επιδερμίδας μεγέθους νυχιού έχασκαν διαπορόντα. Από τσιγκουνιά είπα να επιμείνω, με αποτέλεσμα δύο εβδομάδες αργότερα πάνω στο κεφάλι μου να γίνεται της π**τάνας.

Η φίλη μου με πληροφόρησε ότι τα φτηνά σαμπουάν αφρίζουν για τους ίδιους λόγους που αφρίζουν τα… απορρυπαντικά. Άρα, σκέφτηκα εγώ, έχουνε μέσα βασικές ενώσεις, σαν αυτές του Ajax για μάρμαρα και πλακάκια! Σε χρόνο dt πήγα στη σέξι φαρμακοποιό της γειτονιάς μου και έκτοτε μετά πόνου ψυχής εξάγω 15 ευρώ μηνιαίως για ένα φαρμακευτικό σαμπουάν που τελικά επανέφερε το κεφαλάκι μου στην πρότερη κατάσταση.





Το καρτέλ των πολυεθνικών με τιμώρησε αλύπητα τη μια και μοναδική φορά που τόλμησα να επιχειρήσω απόδραση από τη φυλακή τους.
Πάντως το μείγμα του φτηνού σαμπουάν που μου έμεινε, κοντά δύο λίτρα, πήγε σε καλή χρήση. Μ’ αυτό ξάσπρισαν ο νεροχύτης και τα μάρμαρα στις βεράντες μου.